【Bakış Açısı: İmparatorluğun Varisi】
【Zaman Ekseni: 80. Gün】
Diana’yı içine işleyen “Chrysindo Hastalığı “ndan kurtarmak için elimden gelen her şeyi kullanarak bir çare aradım. O, evlenmek üzere ayarlandığım kişi, nişanlım ve sevdiğim, Sternbild Krallığı’nın İlk Prensesi’ydi. Sürekli araştırdıktan sonra, nihayet [Şifa Yarı Tanrısı]’ndan gelen bir [İlahi Vahiy] aracılığıyla “Chrysindo Hastalığı “nı tedavi edebilecek gizli bir ilacın varlığını öğrendim.
Gizli ilacı saflaştırma tekniğini miras alan elflerle büyük miktarlarda para karşılığında takas etmek için tekrar tekrar pazarlık yapmaya çalıştım.
Ancak, onlara ne teklif edersem edeyim, elfler eski bir yasa nedeniyle gizli ilacı takas etmeyi reddettiler, ben de onu zorla almak için kuvvetlerimi ormana götürdüm.
Bu savaşın bu kadar uzun sürmemesi gerekiyordu, ancak elflerin direnişi beklenenden daha şiddetliydi ve aldığımız hasar küçümsenecek gibi değildi.
Orman, zaten yavaş olan yürüyüş hızımızı azaltan tuzaklarla doluydu, sık sık ortaya çıkan canavarlar bir yüktü ve ağaçların gölgelerinden ve gecenin karanlığının örtüsü altında bize sürekli ok atan elfler baş belasıydı.
Bu ormanda yaşayan elflerden beklendiği gibi, bu ormana bizden çok daha fazla aşinalar, bu yüzden her seferinde geri çekildiklerinde onları takip edemedik. Artık iletişim kuramadığımız bazı birimler de vardı, bu yüzden büyük olasılıkla yok edildiler.
Ancak, tüm bunların elfler tarafından yapıldığına inanamadım.
Sezgilerim bana elflerin yanı sıra sorunlu bir varlığın da olduğunu söylüyor.
Tam olarak ne tür bir varlık olduğunu söyleyemem ama imparatorluğun gurur duyduğu en güçlü kuvvetlerinden biri olan [Sekiz Büyük Şövalye]’ye benzer bir şey olduğunu hissediyorum.
–Ve sezgilerim doğruydu.
Elfler, ordumuzun ana gücünün kampına, şu anda kaldığım yere sürpriz bir saldırı başlattı. Gecenin karanlığında fark edilmeden kampımıza sızdılar ve yarı-insan köleleri serbest bıraktılar.
Biz fark etmeden hatlarımıza bu kadar sızabildikleri için endişeliydim, ancak kimeranın saldırıya geçmesi sayesinde onları tespit edebildiğimiz için rahat bir nefes aldım. Durumu daha da iyi yapan şey, öfkeli kimeranın sızanlara ve serbest bırakılan yarı-insan kölelere saldırıyor olmasıydı.
Uzaktan bile durumu açıkça görebiliyordum. Kimera, imparatorluğun övündüğü, imparatorluğun birçok tekniğinden yararlanılarak yaratılmış sentetik bir canavar. Gerekli malzemeler gibi bazı sorunlar nedeniyle üretimin artırılması şu anda mümkün olmasa da, yakın gelecekte diğer ülkelere karşı savaşlarda aktif rol oynaması bekleniyor.
Bu kimera, sıradan canavarların kıyas bile edemeyeceği kadar büyük bir ham güce sahip çok güçlü bir canavardı, ayrıca bir [Zırhlı Savaş Fili]’nden daha büyük bir yapıya, bir [İmparator Kaplan]’ın uzuvlarına, bir [Çok Başlı Yılan]’ın zehirli dişlerine ve bir [Mavi Kabuklu Yengeç]’in kıskaçlarına sahipti, o kadar güçlü ve büyük bir canavardı. Ancak, bu aynı güçlü kimera çabucak öldürüldü.
Her ne kadar mesafenin uzaklığı ve güneşin henüz doğmamış olması nedeniyle onu öldürenin kim olduğunu teyit edemesem de kimeranın yok olduğuna hiç şüphe yoktu. Gördüklerim karşısında şaşkına dönmüştüm ama düşmanın saldırısı o kadar şiddetliydi ki sadece birkaç dakikalığına şaşkına dönmüştüm.
Siyah renkli iskeletlerin saldıran ordusu arasında elflerin, devlerin, yarı lordların ve benzerlerinin varlığını doğrulayabildik.
Düşündüğüm gibi, düşman sadece elfler değildi.
Büyük olasılıkla, bu ormanda yaşayan devler elflerle işbirliği yaptı ve müttefik ordularıyla bize şiddetli bir saldırı başlattılar.
Bir [Ogre Varyantı] etrafındaki alandaki hasar özellikle büyüktü, elitlerimiz birbiri ardına düşmeye devam etti.
Savaş alanını uzaktan gözlemlerken emirlerimi iletmeye odaklanmıştım ve ayrıca savaşın kıvılcımlarının henüz buraya ulaşmamış olması nedeniyle gardımı yüksek tutmaya odaklanmadım. Bu ikisi gardımı düşürmemin ana nedenleriydi.
Bir düşmanın bana bu kadar yaklaşmayı başarması, yardımcılarım ve etrafımdaki muhafızlar tarafından fark edilmeden arkamda durması karşısında titredim.
Eğer beni öldürmek isteselerdi, çoktan ölmüş olurdum.
Ancak düşman bunun yerine kulağıma bir şeyler fısıldadı ve göğüs cebime içi sıvı dolu küçük bir şişe koydu. Gizli ilacın bunun içinde olduğunu söylediler.
Bunu almamızın koşulu ormandan çekilmemizdi. Tek şart buydu.
Ben de bu şartı kabul ettim. Elflerden elde edebileceğimiz kazancı elde edememek üzücüydü, ancak düşman hayatınızı bu şekilde ele geçirdiğinde, itaatkâr bir şekilde geri çekilmekten başka çare kalmıyor.
Elflere karşı kaybetmiştim… hayır, bu bilinmeyen düşmana karşı.
Çok iyi korunan düşman karargâhlarına fark edilmeden sızabilen bir varlıktı. Hayatımı kolayca elimden alabilecek olmalarına rağmen, bunun yerine geri çekilmemiz karşılığında gizli ilacı teklif ettiler. Kirika İmparatorluğu’nun varisi olduğum gerçeği olmasaydı ya da düşman şans eseri bu gerçeğin farkında olmasaydı, kesinlikle ölmüş olurdum.
Dişlerimi gıcırdatarak, şu andan itibaren can düşmanım haline gelen bu meçhul düşmanı alt etmeye yemin ettim ve öfkemi bastırarak geri çekilme emri verdim.
Eğer bu gizli ilacın sahte olduğu ortaya çıkarsa, bu ormana geri döner ve bu bilinmeyen düşmanı katlederim, bu sırada bedenim toz haline gelse bile.
Acı bir deneyimdi ama ben de bundan bir amaç edindim ve hem imparatorluğu hem de kendimi daha güçlü kılmaya yemin ettim.
