Sabah antrenmanları bir haftadır bile devam etmiyor, ancak bir şekilde yararlı olduğu ortaya çıkan goblinler orada burada ortaya çıkıyor.
Muhtemelen doğanın zorlu bir yaşam ortamı olmasından ya da belki de erken gelişmiş bir türe ait olmamızdan dolayı bu kadar çabuk adapte oldular. Savaş eğitim programından geçen goblinlerin gücü önemli ölçüde arttı. Eğitim programı, geçmiş yaşamımda şirketimin sunucularından topladığım bazı yararlı bilgileri kullanarak oluşturduğum bir şey.
Beş hizmetkârımdan bazıları son zamanlarda Gece engereklerini öldürmeyi bile başardı. Artık en zayıf goblinler bile en azından Horn tavşanlarını kendi başlarına öldürebiliyor. Birkaç gün önce kendi yiyeceklerini bile bulamayan goblinlerin hepsi artık kendi başlarının çaresine bakabiliyor. Onların akıl hocası olarak bu durumdan büyük gurur duyuyorum.
Gobujii ve yaşlı goblinler de sonuçları gerçekten şaşırtıcı buldular ve bana attıkları bakışlar huşu ve korku doluydu. Sanırım benim hakkımdaki yeni izlenimleri biraz kullanışlı ama biraz da can sıkıcı. Bana gerçek bir zarar vermiyor, bu yüzden sanırım görmezden gelebilirim.
Sabah eğitiminin ilk gününden bu yana, güneş tepe noktasına ulaştığında eğitime bizzat katılıyorum. Bu şekilde her bireyin yeteneklerini doğru bir şekilde kavrayabiliyorum. Ayrıca geliştirdikleri zayıflıkları veya kötü alışkanlıkları yakalayabiliyor ve bunları düzeltmenin doğru yolunu öğretebiliyorum. Ayrıca, öne çıkan bireyleri ayırt edebilmek de faydalı ve her şeyden önce benim için de bir eğitim işlevi görüyor. En güçlü olanın hayatta kaldığı bir dünyada, iyi eğitilmiş bir vücuda sahip olmanın hiçbir dezavantajı yoktur ve arka arkaya otuz sekiz savaşın iyi bir pratik olduğunu düşünüyorum.
Bir partideyken ne kadar katkıda bulunduklarıyla doğrudan ilişkili gibi görünse de, bu dünyadaki yaratıklar diğer yaratıkları öldürerek Deneyim Değerleri elde edebilir ve bu da Seviyelerini yükseltir. Sonuç olarak, bu dünyanın gizemli yasaları aracılığıyla vücutlarının niteliklerini ve dayanıklılıklarını geliştirirler.
Eğitim sona erdikten sonra, bir kez daha bizim neslimiz arasında Gobukichi-kun ve Gobumi-chan’ın en seçkin bireyler olduğunu fark ettim.
Gobukichi-kun’un son eğitiminin sonuçlarına bakılırsa, gücünü nasıl etkin bir şekilde kontrol edeceğini öğrenmiş görünüyor.
Şu anda, eğer yeteneklerimi kullanmazsam, o zorlu bir rakip. Ben ve Gobumi-chan dışındaki tüm goblinler sırayla ona meydan okumak için dizilseler, muhtemelen bir galibiyet bile alamazlardı.
Ancak Gobukichi-kun biraz zarar görmeden buradan ayrılmayacaktı.
Gobumi-chan benimle kıyaslandığında yavaş kalıyor, ancak diğer goblinler onun hızına yetişemiyor bile. Bir hobgoblin olduğu için gücü de goblinlerden çok daha iyi, ayrıca ona nasıl ustaca kullanacağını öğrettiğim tırnakları son derece keskin. Bu onun silahsız bile iyi dövüşebilmesi için. Hızlı ve yetenekleriyle, eğer yeteneklerimi kullanmazsam, zorlu bir düşman olabilir.
Bununla birlikte, her ikisi de silahsızken, Gobukichi-kun’un yakın dövüşte hala daha tehlikeli olduğunu söyleyebilirsiniz.
Sparları bitirdikten sonra ava gitmek için ayrıldık. Genellikle standart üyelerimizle giderdik, ancak bugün partimizde ek bir üyemiz daha vardı.
Bu ilave üye bir kadındı, Gobue-chan. Bizim neslimizde, üçümüzden sonra en güçlü olan oydu ve goblinler önümde diz çöktüğünde, en önde olan oydu.
Gördüğünüz gibi, iki sırt çantası ve üç arazi çantası harika bir keşif olsa da, Gobukichi-kun sırtında dev bir sopa taşırken, Gobumi-chan kısa yay, sadak, iki arbalet ve bir arazi çantası taşıyor, bu yüzden zaten olduğundan daha fazlasını taşıyamaz.
Sırt çantalarından birini ben taşıdığım için bir tane kalmıştı ve Gobumi-chan ve ben birer saha çantası taşırken bir tanesi hala kullanılmamıştı. Bu yüzden bir taşıyıcıya ihtiyacımız vardı ve Gobue-chan seçildi. O da avlanmamıza zar zor ayak uydurabilecekti. Ayrıca, üyelerimizi orta derecede güçlü bir yoldaşla daha artırmak hiç de fena değil ve elbette sırt çantasını da o taşıyacak.
Av partimize hoş geldin hediyesi olarak Gobukichi-kun ona daha önce kullandığı kabukla güçlendirilmiş ahşap kalkanı verdi, Gobumi-chan da ona benzer şekilde daha önce kullandığı asa-sapanını verdi, ben de ona kabuklarla güçlendirilmiş deri bir zırh verdim.
bir obsidyen bıçak ve bir bowie bıçağı. Şimdiye kadar kullandığı tavşan boynuzuyla kıyaslandığında, aradaki fark cennet ve dünya gibiydi.
Çünkü o da bizim bagajımızı taşıyacaktı, bundan daha fazla ekipman taşımak gereksiz. Ya da nasıl desem, avlanırken avlarımız onun bagajı olacak, bu yüzden ekipmanının ağır olması gerçekten aptalca olur. Sadece kendini koruyacak kadar olması yeterli.
Bu mantığın ardından, bu seferki av her zamankinden çok daha kolaydı. Çünkü daha önce herkesin avı taşıma yükünü paylaşmak zorunda kalmasının aksine, şimdi taşıma işinin çoğunu Gobue-chan yapıyordu; yorgunluk hissetmeden avı bitirdik.
Ağır valizleri taşıdıktan sonra Gobue-chan yorulmuştu, ancak savaşın çoğundan sorumlu olan bizlerle karşılaştırıldığında arada çok büyük bir fark yoktu. Ayrıca, Gobue-chan sapanla taş atarak katkıda bulunduğundan, Deneyim Değerleri toplayarak Seviyesini yükseltmeyi başardı. Belki de Gobue-chan’ın bizim gibi bir hobgoblinle aynı seviyeye geleceği gün yakındır.
Yeni bir av türü bulamadık ama karnımız doydu.
Yine de et çok lezzetli, değil mi?
Mağaraya döndükten sonra uyumadan önce kitap okudum.
