Hepinizi tekrar görmek güzel. Ben Fuse.
Doğruyu söylemek gerekirse, bu cilt için hiç sonsöz planlamıyordum. Bu, geçen seferki başarılı diyetin ardından sayfa sayısının şimdiye kadarki en yüksek seviyesine ulaşması sayesinde oldu. Editörüm Bay I’nın istifa eden sesini asla unutmayacağım.
Ama!
Kapağı açtığımızda, fazladan birkaç sayfamız olduğu ortaya çıktı. Altı tanesini sonsöz olarak doldurmamı istediler.
Daha önce de yazdığım gibi, kitapçıdan bir roman aldığımda önce özetini okurum, sonra da doğrudan sonsözüne geçerim. Bir kitabın ilgi çekici olup olmadığını anlamak için sonsözün iyi bir yol olduğunu düşünüyorum. Bunun gibi bir seri için bile, her zaman önce sonsözü okurum. Kitabın tadını çıkarmadan önce yeni bir bilgi ya da bir sonraki cilt için bir çıkış tarihi olup olmadığını görme alışkanlığım var.
Bu yüzden “sonsöz gerçekten önemlidir” diye düşünüyorum ama kendim yazarken işler çok hızlı değişiyor…
Yani, gerçekten… Özel hayatım hakkında yazarsam, birçok insan umursamayacak. Dizi hakkında yazarsam, sonunda spoilerlarından bahsedeceğim. Eminim pek çok okuyucu daha fazla hikayeyi daha fazla sonsöze tercih edecektir.
Burada konuşulacak konular hakkında herhangi bir isteğiniz varsa, lütfen GC Novels editörlerine yazın! Bunun gelecek ciltlere yansıdığını görebilirsiniz.
Bu yüzden şimdilik biraz diziden bahsetmek istiyorum.
İşte bu ciltte yer alan silahla ilgili küçük bir perde arkası bilgisi.
Metinde tabancanın tam adını verdim: Walther P99, gerçek hayatta kullanılan bir tabanca. Glenda hikâyede bu tabancayı kullanıyor ama bu tabanca Almanya’daki Walther şirketi tarafından üretilen yarı otomatik bir tabanca.
Beretta M92 veya Px4 ile gitmeyi düşünüyordum, ama o zaman insanlar Beretta karakteriyle karıştırabilirdi. Seçeneklerim üzerinde düşündükten sonra, sonunda P99’u seçtim.
Walther P38 oldukça iyi bilinir. Japonya’da, hepimizin bildiği ve sevdiği o usta hırsızın tercih ettiği tabanca olarak ünlüdür. Ben de bu örneği takip etmeyi düşündüm ama vazgeçtim – bir kadın olarak Glenda’nın daha kompakt bir silahı tercih edeceğini düşündüm.
Walther P99’u seçmemin ardındaki motivasyonum buydu. Sadece bir kez isimlendiriliyor, ancak yine de bunun için biraz araştırma yapmak zorunda kaldım, hatta kendi başıma kullanmak için bir airsoft versiyonu aldım. Bu bana çocukken ne kadar çok istediğimi hatırlattı. Sanırım artık büyüdüğüm ve param yettiği için böyle şeyler alıyorum, değil mi? Çok da önemli değil.
Her neyse, bunun gibi tabancaları hikayeye dahil etmeye devam etmeyi planlıyorum. Aynı isim altında olabilirler, ancak mekanik ve büyülü mekanizmalar arasında, içlerinde tamamen farklı olabilirler.
Rimuru’nun macerasında yanında getirdiği tip, dışarıdan aynı görünmesine rağmen tamamen orijinal iç kısımlara sahip. Patlama yükünü bile yeniden üretmişler, ancak görünüşe göre çok fazla yapmak acı verici. İşleri biraz basitleştirebileceklerini düşünmüşler ve bu yüzden hikayede anlatılan tüm sihirli revizyonlara sahip.
Ayrıca İmparatorluğun kendi silahları olduğunu da biraz ima ediyorum, ancak bunlar tamamen farklı bir model olacak. Fikir şu ki, Rimuru ve arkadaşlarıyla aynı düşünce süreçlerinden geçtiler, ancak sihirle çalışan silahlarını farklı yönlerde geliştirdiler – bu tür bir şey.
Yani bunlar temel bilgiler, ama bu sorunlarımın sadece başlangıcı.
Klasik süper arabaların adını taşıyan bir iblis ailesini tanıtmayı planlıyorum, ancak ilk başta Beretta gibi silah üreticilerinin adını taşıyan bir dizi sihirli doğana sahip olacaktım. En azından plan buydu, ancak Beretta’nın web-roman versiyonunda hiç kardeşi olmadı.
Peki şimdi ne olacak? Walther’in adının geçmesi umarım Rimuru’nun hafızasını biraz canlandırır, ama…
Yani, bir düşünün. Sig, Colt, Glock, Mauser, Walther, Mateba, Remington. İkiz kardeşler Heckler & Koch. Bunlar Beretta’nın dostlarından sadece birkaçı ve belki de gelecekte onları Tempest’in etrafında dolaşırken göreceğiz. Şimdiden birilerinin “Yapmayın!” diye bağırdığını duyabiliyorum. Karakter tasarımları bulmak zaten yeterince zor!” diye bağırdığını duyar gibiyim ama hikayede kesinlikle ihtiyaç duyulana kadar onları tanıtmayacağım. Söz veriyorum. Ama onları bir yan hikayede ya da başka bir şeyde harekete geçirmeyi çok isterim.
Bu cildi tamamlamak için, her gün hissettiğim minnettarlığın bir kısmını ifade etmek istiyorum.
Benimle konuşmaktan her zaman mutluluk duyan editörüm Bay I’ya teşekkürler. Bu sefer başka bir sayfa genişletme konusunda onu rahatsız ettim, ancak bunun tamamen okuyucular için olduğunu söyledi ve yazar olarak bu beni rahatlattı. Telefon konuşmalarımız benim için her zaman güzel bir zihinsel mola oluyor, bu yüzden bunu devam ettirelim!
Her ciltteki harika çizimler için Mitz Vah’a teşekkürler.
Belirtildiği gibi, Maribel’in tasarımı bize çok sorun çıkardı. Çünkü tüm bu sıkı çalışmanın sonucunda güzel bir karakter ortaya çıkardığımızı düşünüyorum. Ben bu sonsözü yazarken kapak ve iç çizimler üzerinde çalışılıyor ve sonuçları görmek için sabırsızlanıyorum!
Ve bu kitabın ortaya çıkmasına yardımcı olan provacılara, tasarımcılara ve diğer birçok kişiye: Teşekkür ederim!
Son olarak, okuyucularıma.
That Time I Got Reincarnated as a Slime nihayet 10. Cilde yükseldi. Bunların hepsi bize verdiğiniz destek sayesinde oldu ve ben de bu çağrınıza cevap vermek istiyorum. Sonuna kadar elimizden gelenin en iyisini yapmaya devam edeceğimize söz veriyorum!
That Time I Got Reincarnated as a Slime‘ı desteklemeye devam ettiğiniz için tekrar teşekkürler!
